(4) O río do Esquecemento (Acto III / Escena I)

Por E.V.Pita

ACTO III

ESCENA I

O CRUCE DO RÍO DO ESQUECEMENTO

Soan os páxaros. Os romanos están acampados. Lonxe, o pobo dos castrexos, onde asoman unhas pequenas fogueiras.

IDACIO volve a entrar en escena e continúa a súa narración.
IDACIO- Era mañanciña, cando o exército do procónsul Decimo Xuño Bruto agardaba estaba acampado nos limes da Hispania Ulterior. Sometida Lusitania, o xeneral avanzara hacia ó Norde para castigar ás tribus galaicas que apoiaban ós lusitanos. O exército acampara xunto o río Oblivionis, no límite da terra coñecida.
Décimo Xuño Bruto olla para o horizonte, acompañado dun oficial, que vixia coa ollada en todas as direccións. De fondo, soan aturuxos e sons de paxaros, así como o murmurio das augas dun río. Unha brétema cubre o campo onde están acampados os romanos.
CENTURIÓN- Estamos demasiado o Norde. Non debimos internarnos tanto noterritorio dos bárbaros e bandidos. Estas tribus dos gallacoi son moi bravas. Viven afastadas no confín do mundo e non recoñecen más deuses que os espíritus do bosque e os ríos.
DECIMO XUNIO BRUTO- ¿Ti, centurión Livio Graco, que loitache contra os máis feros guerreiros en Ébora, tamén cres que estamos no confín do mundo? ¿E que esqueces as fabulosas minas de ouro e estaño que esperan por nós na outra beira deste río? Todas esas riquezas serán para nós tras anos de loita. Costounos chegar moito ó país do ouro para agora abandonar.
CENTURIÓN- O río que escoitamos a 900 pés é, sen dúbida, o Letheo, das augas que beben sen cesar os mortos para borrar as lembranzas da vida. Estamos na fronteira entre o mundo dos vivos e os mortos.
Aparece en escena un vello cuberto cunha capa negra e un caxato. É o augur da lexión.
AUGUR - ¡Ten cuidado, valente xeneral! ¡As vísceras das aves sinalan un incerto futuro! Os augurios dos deuses non te son propicios. Escoitei dicir ós indíxenas que todo un exército de guerreiros ártabros perdeuse neste río e que esqueceron a súa patria, as familias e quenes eran eles mesmos. Estamos ante as portas do Inferno, de Hades. Algúns lexionarios contaronme esta noite que viron unha barca que atravesaba unha lagoa e outros tiveron extranos sonos. ¡Era o barqueiro! ¡Non despertes ós mortos, xeneral! ¡Xúpiter castigaranos por tal ousadía!
Os guerreiros á outra beira do río berran e fan auturuxos, retando ós romanos.
DÉCIMO XUNIO BRUTO- Se este é o río do Esquecemento, vello augur ¿cómo explicas que estes bárbaros fáganse chamar a sí mesmos fillos de Anthioco o grego? ¡Nin que fosen os gálatas de Siria! Se estes galos coñecen as súas orixes –cousa rara nos pobos bárbaros- é porque non esqueceron as súas raigames. E ademáis tiveron a ousadía de cruzar o río do Esquecemento para atacar ás invencibles lexións romanas. Roma está no seu dereito de castigar esa agresión e rebeldía.
Entra un EXPLORADOR.
EXPLORADOR- Recorrín como os outros catro xinetes o río darriba a abaixo e non vimos tropas inimigas. Só se escoitan berros nesa lingua indescifrable dos bárbaros.
CENTURIÓN- A lexión está preparada.
DÉCIMO XUNIO BRUTO- ¡En marcha! ¡Polo pobo de Roma, o Senado e a República!
Pero os soldados non se atreven a cruzar e fican quedos.
DÉCIMO XUNIO BRUTO achégase ó lexionario e arranca un estandarte..
DÉCIMO XUNIO BRUTO- ¡Adiante!
Pero ningún soldado avanza.
CENTURIÓN- Ningún destes lexionarios, que amosou o seu valor nas batallas cos lusitanos, ésta disposto a entrar no Inferno e perder as lembranzas terrenas. O río Limaia, como o chaman os galaicos, é o fin da Terra.
LEXIONARIO I- Esta noite decidimolo nunha xuntanza segreda.
DÉCIMO XUNIO BRUTO- Esta será a nosa derradeira campaña. Voltaremos coas mans cheas de ouro e gloria ás nosas casas e honraremos os deuses dos nosos lares e os nosos antepasados. Lembrade que estades consagrados a Marte, o deus da guerra, e que formades parte da maior civilización do Mundo. ¡Por Roma!.¡Seguide ó noso aguia! Unha lenda non pode ter paralizada ó máis grande maquinaria de guerra, ó invencible exército de Roma.
AUGUR- ¡Por Xúpiter, imos perder ó noso xeneral! ¡Que alguén o deteña!
Pero ninguén se move.